Ο ΟΜΠΑΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ

Πηγή: Μετάφραση του Ζαν Κοέν από το YNET, 22.06.09 Του Guy Bechor

Ο Αμερικανός Πρόεδρος αναζητά άμεσες λύσεις στο Μεσανατολικό δείχνοντας την άγνοιά του.

Όταν διάβασα ότι, στ’ αρχικά στάδια του “ειρηνευτικού του σχεδίου”, ο Πρόεδρος Obama θ’ απευθύνει έκκληση για ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ του Αραβικού κόσμου και του Ισραήλ, αδιαφόρησα. Όταν όμως διάβασα ότι σκοπεύει να εγκαταστήσει μονίμως τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στα Αραβικά κράτη στα οποία διαμένουν χορηγώντας τους κάποια χρηματική αποζημίωση, γέλασα.

Αυτές είναι χίμαιρες, ακριβώς όπως ήταν και το όραμα της “Αραβικής δημοκρατίας” του προκατόχου του που κατέρρευσε παταγωδώς φέρνοντας την καταστροφή στην περιοχή. Πρόκειται για το σχέδιο ενός πρωτάρη που πιστεύει ότι η Αραβο-Ισραηλινή διαμάχη μπορεί να επιλυθεί με μια βιαστική και αλαζονική κίνηση. Είναι σαφές ότι όποιος σκέφτηκε αυτό το σχέδιο δεν κατανοεί την ιστορία, τη δημογραφία και, κυρίως, τους φόβους της περιοχής.

Τα Αραβικά κράτη δεν θ’ αποκηρύξουν ποτέ το αίτημά τους για επιστροφή των προσφύγων τους στην Παλαιστίνη - δηλαδή στο Κράτος του Ισραήλ και κάποιους ίσως στην Παλαιστινιακή Αρχή. Γιατί; Επειδή αυτά είναι ιερά θέματα.

Αυτοί οι πρόσφυγες καθορίζουν τις προσδοκίες του Αραβικού κόσμου, την πολιτική του και το άρθρο της πίστης του. Αυτό δεν είναι κάτι που αποκηρύσσει κανείς. Το αίτημα της επιστροφής των προσφύγων είναι ο μόνος κοινός παρανομαστής που συνδέει τη Hezbollah και τους Χριστιανούς στο Λίβανο, τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν και είναι ανεκτίμητο.

Το Αραβικό πολιτικό κατεστημένο εύχεται να υλοποιηθεί το “δικαίωμα της επιστροφής” όχι για χάρη των Παλαιστινίων, Θεός φυλάξοι, οι οποίοι είναι μισητοί στα περισσότερα Αραβικά κράτη αλλά για ν’ αποδυναμωθεί το Ισραήλ, να καταστραφεί εκ των έσω και να βυθιστεί στη θάλασσα των προσφύγων.

Ο Αραβικός κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την τύχη των “Παλαιστινίων” αλλά μάλλον για την τύχη του “Παλαιστινιακού προβλήματος”, δύο ξεχωριστά ζητήματα: Μισούν τους Παλαιστίνιους αλλά θαυμάζουν το Παλαιστινιακό πρόβλημα. Μισούν τους πρόσφυγες αλλά θαυμάζουν το δικαίωμα επιστροφής τους. Τα Αραβικά κράτη δεν συντηρούν το προσφυγικό πρόβλημα εδώ και 60 χρόνια για να το αποκηρύξουν.

Αδιαφορία για τους τοπικούς φόβους.

Με τα χρόνια, η έννοια της “επιστροφής” στον Αραβικό κόσμο έχει μετατραπεί σε κάτι που είναι υπεράνω κάθε συζήτησης όπως είναι η θρησκεία. Όταν ο Mahmoud Abbas επισκέφθηκε τη Βηρυτό το 2005 συναντήθηκε με εκπροσώπους των προσφύγων και τους υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψουν στα σπίτια και τα χωριά τους, λες και υπάρχουν ακόμη ή λες και το Ισραήλ δεν υπάρχει. Και αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης: Για τους Άραβες, πρόκειται για ένα μεταφυσικό θέμα τεραστίων διαστάσεων σύμφωνα με το οποίο οι πρόσφυγες υποτίθεται ότι θα επιστρέψουν όχι στο Ισραήλ αλλά, μάλλον, στην κατάσταση που επικρατούσε το 1948, τη στιγμή της αναχώρησής τους.

Οι Λιβανέζοι πρόσθεσαν μια προβληματική διάταξη στη Σαουδική “ειρηνευτική” πρωτοβουλία όταν αποφάσισαν ότι οι πρόσφυγες δεν πρέπει να εγκατασταθούν στα Αραβικά κράτη. Αν ο Λίβανος χορηγούσε τη Λιβανική υπηκοότητα στους Παλαιστίνιους που διαμένουν εκεί, θα άλλαζε ριζικά η εθνική ταυτότητα της χώρας με μεγάλη αύξηση του αριθμού των Μουσουλμάνων εις βάρος των Χριστιανών. Κανένας Χριστιανός δεν θα συμφωνούσε σε αυτό και, σίγουρα, κανένας Σιίτης δεδομένου ότι οι Παλαιστίνιοι είναι Σουνίτες. Ωστόσο, οι περισσότεροι πρόσφυγες - περίπου 700,000 - ζουν στο Λίβανο χωρίς ταυτότητες, χωρίς άδειες εργασίας και χωρίς υπηκοότητα.

Η Συρία τους φιλοξενεί αλλά δεν τους θέλει και το ίδιο ισχύει και για την Αίγυπτο. Το Κουβέιτ τους εκδίωξε ήδη (250,000 ανθρώπους) αμέσως μετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου. Το Σιιτικό Ιράκ θα ήθελε να τους δει να εξαφανίζονται και ήδη είναι σε εξέλιξη μια εκστρατεία εθνικής εκκαθάρισης. Μόνο η Ιορδανία τους έχει χορηγήσει υπηκοότητα και είναι πλέον ισότιμοι πολίτες.

Και τι προσφέρει ο Barack Obama σε μας και σ’ αυτούς; Μία βιαστική λύση με σκοπό την προώθηση της προσωπικής του ατζέντας μαζί με άγνοια, αδιαφορία για τους τοπικούς φόβους, εθελοτυφλία και προσποιήσεις. Ακριβώς όπως έγινε και με τη Συμφωνία Sykes-Picot με την οποία αποφασίστηκε η χάραξη των συνόρων της Μέσης Ανατολής χωρίς να ληφθούν υπόψη οι λαοί, οι φυλές και οι θρησκείες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και τώρα και το πικρό τίμημα θα το πληρώσει η Μέση Ανατολή, όπως συνήθως, σε αίμα.

http://israelyesgr.blogspot.com