ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ!

Το Μεξικό και τους ανθρώπους του το γνωρίζω καλά. Έζησα στην πόλη Μοντερρέι (Monterrey) και στην πρωτεύουσα στην πόλη του Μεξικού από 2 χρόνια αντίστοιχα. Στο Μεξικό γνώρισα την Μεξικάνα σύζυγο.

Το παρακάτω βίντεο είναι από την άφιξη στην Πόλη του Μεξικού. Προς το τέλος έχω άλλο βίντεο από το Κανκούν.



Οι Μεξικάνοι έχουν παρόμοια κουλτούρα με τους Έλληνες σε θέματα οικογενειακής συνοχής, ανοργάνωσης, γραφειοκρατίας. Στον δημόσιο τομέα είναι περισσότερο διευθαρμένοι από την Ελλάδα και η «μίζα» είναι σχεδόν απαραίτητη για να κάνεις την δουλειά σου. Όμως με την φτώχεια που τους δέρνει, τα έξτρα που βγάζουν από τις «μίζες» μου φαίνεται πως χρειάζονται!! :)

Κατά την κυβέρνηση, ο επίσημος ελάχιστος μισθός είναι 54 πέσος την ημέρα, - περίπου $3,85 δολλάρια επί 20 μέρες είναι $77 το μήνα!!!

Μία κομμώτρια κερδίζει 4.000 πέσος (περίπου $285) το μήνα!! Λίγα. Οι τιμές τροφίμων στα σουπερμάρκετ όμως μου φαίνεται πως είναι παρόμοιες με όλο τον κόσμο, η βενζίνη είναι κατά εν τρίτο ακριβότερη από την Αμερική, αλλά φθηνότερη από την Ευρώπη.

Το Μεξικό έχει δική του παραγωγή πετρελαίου. Η βενζινοπώληση είναι κυβερνητικό μονοπώλιο, μία μόνο εταιρία, PEMEX (Petrolios Mexicanos), ίδια τιμή σε όλα τα βενζινάδικα.

Έλεγα κάποτε «αν μπορείς να οδηγείς στην Ελλάδα, μπορείς να οδηγήσεις παντού στον κόσμο», λόγο κίνησης, ανάγκης γερών νεύρων και αντανακλαστικών. Τώρα έχω αντικαταστήσει στην πρόταση το «Ελλάδα» με «την Πόλη του Μεξικού». Στους δρόμους γίνεται της τρελλής και πραγματικά χρειάζεσαι μεγάλο τσαμπουκά και αντανακλαστικά να παίζουν μεταξύ φρένο και γκάζι αν θες να φτάσεις κάπου. Αν βγάλεις φλας για να δείξεις ότι θέλεις να αλλάξεις λωρίδα, αυτό το λαμβάνουν οι άλλοι οδηγοί της διπλανής λωρίδας σαν έναυσμα να πατήσουν γκάζι να μην σε αφήσουν να περάσεις. Έτσι, δεν χρησημοποιείς φλας και μόλις βρεις τρύπα χώνεσε.

Τρομερή μόλυνση και νέφος στην πόλη του Μεξικού. Μετά δύο χρόνια ζώντας εδώ είχα τρομερές αλλεργίες με συνεχές φτάρνισμα όποτε βρίσκομαι εδώ.

Τα ωραία του Μεξικού: οι άνθρωποι κοινωνικά είναι πολύ ευγενικοί. Τρομερά φιλόξενοι. Μόνο με τους Αμερικάνους - Gringos όπως τους λένε, που βγαίνει από το Green (δολλάριο) και Go (φύγε) – υπάρχει μία σχέση μίσους και αγάπης αφού η οικονομία στηρίζεται σε Αμερικάνικες επενδύσεις (αν και αυτό αλλάζει τώρα). Ειδικά έξω από την πρωτεύουσα οι Μεξικάνοι είναι οι πιο φιλόξενοι που έχω γνωρίσει.

Γράφοντας αυτό το άρθρο, η γυναίκα μου μολις είπε πως τώρα που στην Αμερική έχει περισσότερες περιπτώσεις της γρίπης των χοίρων, διαβασε στο ιντερνετ πως οι Μεξικάνοι λένε «...ρε γαμώτο, ακόμα και σε αυτό θέλουν οι Gringos να είναι πρώτοι? Σε τίποτα δεν μπορούμε να τους νικήσουμε?»

Υπάρχει μεγάλη Εβραϊκή κοινότητα, 50 με 60 χιλιάδες. Ο αντισημιτισμός εδώ είναι σχεδόν ανύπαρκτος - τουλάχιστον στα 4 χρόνια που έζησα εδώ και στις συχνές μου επισκέψεις δεν είχα ποτέ εμπειρία αντισημητισμού. Οι Εβραίοι είναι απολύτως αφομοιωμένοι στην Μεξικάνικη κοινωνία και έχουν απόλυτη ελευθερία πίστης. Αλλά και γενικά δεν υπάρχει ρατσισμός εδώ. Έχουν αρκετά εσωτερικά προβλήματα με την φτώχεια, την ανεργία, την κυβερνητική διαφθορά, τα καρτέλς των ναρκωτικών, την εγκληματικότητα, που δεν έχουν χρόνο να είναι ρατσιστές. Στα ΜΜΕ υπάρχει μεγάλη εσωτερική κριτική της κυβέρνησης και της κατάστασης όλων το παραπάνω προβλημάτων.

Το Μεξικό έχει κάποια μέρη που είναι παράδεισος. Χωριά που δεν τα έχει αγγίξει η «πρόοδος». Πήγα σε ένα τέτοιο χωριό, μείναμε σε απλούστατο σπιτάκι, δωμάτιο με τεσσερις τοίχους και ένα κρεβάτι, ενοικιαζόμενο από τοπικές οικογένειες σε τουρίστες όπως εμάς που έρχονται για διακοπές. Εταιρίες προσφέρουν Water Rafting στα πραγματικά άγρια νερά του ποταμού Actopan (ειδικά την περίοδο των βροχών το ποτάμι είναι κατηγορία 4), rappelling κατεβαίνοντας βράχους δίπλα από καταράκτες και κρεμόμαστε με τροχαλίες σε καλώδια που συνδέουν δέντρα στο δάσος.

Μετά από όλα αυτά τελειώνεις την ημέρα με ένα Temascal, σάουνα από την περίοδο των Μάγια και Αζτεκς. Μία κατασκευή που μοιάζει με ιγκλού όπου μπαίνεις μπουσουλόντας στα τέσσερα και κάθεσαι γύρω από μία τρύπα με πυρακτωμένες υφαιστιακές πέτρες. Ρίχνουν βραστό τσάι πάνω στις πέτρες και το ιγκλού γεμίζει με υδρατμούς. Αυτό, είναι το κάτι άλλο. Ένα τέτοιο Παρασκευοσαββατοκύριακο στοιχίζει $200 με $250 δολλάρια το άτομο που συμπεριλαμβάνει όλα τα παραπάνω παιγνίδια, διαμονή και φαγητό!

Στο Cancun, ένας παράδεισος της καραϊβικής, είναι άδειος μετά τον πανικό των τουριστών για την γρίπη. Τοπικά νέα λένε στην τηλεόραση πως είναι τόσο άδειο που υπάρχει περισσότερο προσωπικό που προσφέρει υπηρεσίες από ότι τουρίστες! Πολλά ξενοδοχεία έκλεισαν λόγο ακυρώσεων. Τα ξενοδοχεία κάνουν προσφορά και δίνουν εγγύηση πως αν αρρωστήσεις στο ξενοδοχείο θα σου δώσουν δωρεάν διαμονή για τα επόμενα 3 χρόνια, την ίδια περίοδο του χρόνου και για την ίδια χρονική διάρκεια όσο ήταν οι πρωταρχικές κρατήσεις. Αυτό μου έδωσε ένα μάθημα: όταν υπάρχει πανικός πρέπει πάντα να πράτεις το αντίθετο από τις μάζες. Το J.W. Marriott είναι άδειο! Δείτε το βίντεο.