ΑΝΑΛΥΣΗ: ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Προσφορά άρθρου: http://www.cohen.gr

ΑΝΑΛΥΣΗ: ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
Του Herb Keinon, “Jerusalem Post”

8.2.2009

Αμέτρητες φορές τα τελευταία 15 χρόνια, από την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο, τόσο εκείνοι που το πράττουν καλή την πίστη αλλά και εκείνοι που το κάνουν συγκαταβατικά, έχουν προειδοποιήσει το Ισραήλ να προσέχει τα βήματά του, με τον φόβο της ριζοσπαστικοποίησης των Παλαιστινίων.

Παρά το γεγονός ότι οι συμφωνίες δεν το αποκλείουν, προειδοποίησαν το Ισραήλ να μην επεκτείνει τους οικισμούς στην αρχή της εποχής του Όσλο, με το επιχείρημα ότι αυτό θα έπληττε την εμπιστοσύνη των Παλαιστινίων στην διαδικασία.

Έλεγαν, μην αντιδράτε σκληρά στις ρίψεις βομβών μολότοφ, τις επιθέσεις με πυροβολισμούς από αυτοκίνητα και τις βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας της Δεύτερης Ιντιφάντα, διότι αυτό θα δημιουργήσει περισσότερη απόγνωση στους Παλαιστίνιους.

Μην αντιδράτε στις ασταμάτητες ρίψεις ρουκετών Κασάμ, που άρχισαν μετά την απαγκίστρωση (από την Λωρίδα της Γάζας) το 2005, διότι αυτό θα οδηγήσει τους Παλαιστινίους να αισθανθούν ότι δεν κέρδισαν τίποτα από την αποχώρηση του Ισραήλ, που εκκένωσε μέχρι και τον τελευταίο Εβραίο, από την Λωρίδα της Γάζας.

Μην θάβετε την ελπίδα με πράξεις αντιποίνων. Μην δημιουργείτε περισσότερη απόγνωση προσπαθώντας να προστατέψετε τους εαυτούς σας. Πρέπει να οικοδομήσετε την εμπιστοσύνη, να μην στριμώξετε τους Παλαιστινίους στον τοίχο, και μην δημιουργήστε μία νέα γενιά ανθρώπων που θα θέλουν μόνο να πεθάνουν για να καταστρέψουν το Ισραήλ.

Αυτό όμως που δεν ακούσαμε αυτή την περίοδο, είναι εκκλήσεις προς την πλευρά των Παλαιστινίων να μην προχωρούν σε πράξεις που θα οδηγήσουν σε μία ριζοσπαστικοποίηση της ισραηλινής κοινωνίας, που της αφαιρούν την ελπίδα, που δημιουργούν απόγνωση σε ότι αφορά την προοπτική της επίτευξης μιας συμφωνίας ειρήνης στην περιοχή.

Δεν ακούσαμε τους ηγέτες της Δύσης ή έγκυρους σχολιαστές να προειδοποιούν τους Παλαιστινίους ότι η αμείωτη τρομοκρατία θα λειτουργούσε σαν μπούμερανγκ στην ισραηλινή κοινωνία, ότι θα την στριμώξει στον τοίχο, ότι θα έπληττε την γενιά των Ισραηλινών που έχουν μεγαλώσει κάτω από την σκιά των βομβιστών αυτοκτονίας και των πυραύλων Κασάμ.

Την Τρίτη, κατά πάσα πιθανότητα θα φανούν τα αποτελέσματα. Για να ξαναχρησιμοποιήσουμε μία φράση από την ομιλία του Προέδρου Ομπάμα των ΗΠΑ στην τελετή ορκωμοσίας του, εάν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, αφού έτεινε χείρα φιλίας για 15 χρόνια και η απάντηση ήταν μία γροθιά , τώρα η ισραηλινή κοινή γνώμη σφίγγει την δική της γροθιά.

Οι ενέργειες των Παλαιστινίων τα τελευταία 15 χρόνια έχουν αλλάξει την ισραηλινή κοινωνία,. Και η χώρα, εκεί που πίστευε ότι είναι ασφαλής και ότι είχε γίνει αποδεκτή στην περιοχή στην δεκαετία του ’90, τώρα το 2009 πιστεύει ότι, ό,τι και να κάνει – είτε αυτό αφορά διαπραγματεύσεις για μία συμφωνία ειρήνης με την παραχώρηση του 95% των εδαφών ή την μονομερή εκκένωση οικισμών – δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή στην περιοχή.

Και ενώ οι ειδήμονες προειδοποιούσαν για την ριζοσπαστικοποίηση της παλαιστινιακής κοινωνίας, και παράβλεπαν αυτά που έκαναν οι Παλαιστίνιοι στην ισραηλινή κοινωνία, έκαναν και συνεχώς εκκλήσεις για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης από το Ισραήλ – βήματα που εκείνοι θεωρούσαν αναγκαία για να ενισχυθεί η πεποίθηση των Παλαιστινίων ότι όντως το Ισραήλ ειλικρινά ενδιαφερόταν για μία συμφωνία ειρήνης, ωσάν να μην έφτανε η αποχώρηση από την Γάζα και η απομάκρυνση 9.000 Εβραίων.

Ναι, αλλά τι γίνεται με την εμπιστοσύνη των Ισραηλινών; Τι έκαναν οι Παλαιστίνιοι για να την ενισχύσουν; Οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας, οι αυτοσχέδιες ρουκέτες, και οι υπόγειες σήραγγες για την απαγωγή στρατιωτών δεν λειτουργούν σε αυτή την κατεύθυνση.

Και ως αποτέλεσμα, αντιμετωπίζουμε μία κατάσταση όπου ανεξάρτητα από το αν το Λικούντ ή το Καντίμα κερδίσει τις εκλογές την Τρίτη με μία ή δύο έδρες σε εκλογικό ντέρμπι, το Δεξιό μπλοκ βρίσκεται μπροστά από το Αριστερό με μεγάλη διαφορά με περίπου 65 έδρες έναντι 55. Αλλά αυτό είναι λίγο παραπλανητικό. Εάν αφαιρέσει κανείς τις 10 έδρες των αραβικών κομμάτων, τότε η διαφορά μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς στον εβραϊκό πληθυσμό είναι ακόμα μεγαλύτερη με 65 έδρες έναντι 45. Και αυτό σίγουρα δεν αποτελεί ισοπαλία.

Ακόμα και αυτοί οι αριθμοί είναι παραπλανητικοί. Εάν κοιτάξει κανείς τον κατάλογο του Καντίμα, μερικά από τα άτομα τα οποία χαρακτηρίζονται ως μέρος του αριστερού μπλοκ φαίνονται να είναι κάθε άλλο – άτομα όπως ο Σαούλ Μοφάζ, ο Τσάχι Χανέγκμπι, ο Ζίβ Μπόιμ, ο Γκιντεόν Έζρα, ο Άβι Ντίχτερ και άλλοι.

Τίποτε δεν συμβολίζει αυτή την μετατόπιση προς τα Δεξιά καλύτερα από την άνοδο του Αβιγκντόρ Λίμπερμαν. Πριν δέκα χρόνια, οι ιδέες του για την επαναχάραξη του ισραηλινού χάρτη για να αποκλειστούν οι Ισραηλινοί Άραβες και να ενσωματωθούν οι οικισμοί θεωρούνταν απαράδεκτες, σχεδόν αδιανόητες. Τώρα πολλοί σκέφτονται το αδιανόητο που το κόμμα του Λίμπερμαν, το Ισραέλ Μπεϊτένου, βρίσκεται σε θέση να γίνει ενδεχομένως το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στη χώρα.

Και δεν φέρουν μόνο οι Παλαιστίνιοι μεγάλες ευθύνες για αυτή την θεμελιώδη αλλαγή στο κλίμα της χώρας. Ευθύνες φέρουν επίσης και οι πολιτικοί των αραβικών κομμάτων του Ισραήλ.

Τα τελευταία 15 χρόνια ο δρόμος για την επιτυχία πολιτικά στην κοινή γνώμη των Ισραηλινών Αράβων φαίνεται να ήταν η σκληρή κριτική εναντίον του κράτους. Όσο πιο οργισμένη και σκληρή η ρητορική, τόσο καλύτερα αποτελέσματα είχαν τα αραβικά κόμματα, τα οποία συναγωνίζονταν το ένα το άλλο, στις δημοσκοπήσεις μεταξύ των Αράβων ψηφοφόρων.


Το πρόβλημα είναι ότι δεν άκουγαν μόνο οι ψηφοφόροι στο Ούμ αλ Φάμ, το Κάφρ Κάνα και το Ραχάτ τις άγριες φραστικές επιθέσεις του Άζμι Μπισάρα του κόμματος Μπαλάντ και του Ταλέμπ αλ Σάνα και του Άχμεντ Τίμπι του κόμματος UAL – Ταάλ. Τις άκουγαν και οι κάτοικοι του Τελ Αβίβ, του Μοντιίν και της Ιερουσαλήμ. Επομένως, όταν ο Λίμπερμαν κατεβαίνει στις εκλογές με μία πλατφόρμα που απαιτεί την πίστη στο κράτος, τα λόγια του ακούγονται από αυτιά τα οποία τρέφουν μεγάλη επιφυλακτικότητα για τους οργισμένους λόγους του Μπισάρα, του Σανάα, και του Τίμπι.

Κάθε δράση προκαλεί και μία αντίδραση. Τα τελευταία χρόνια όλοι ανησυχούσαν για τις αντιδράσεις που θα προκαλέσουν οι ενέργειες του Ισραήλ ανάμεσα στους Παλαιστινίους, σε σημείο που παραέβλεψαν σε τι βαθμό οι ενέργειες των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών Αράβων προκαλούν αντιδράσεις στην ισραηλινή κοινή γνώμη. Όμως εάν οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών είναι ακριβείς, αυτή η Δεξιά αντίδραση θα γίνει ξεκάθαρη για όλους όταν η χώρα ξυπνήσει την Τετάρτη το πρωί.